Werken voor Provincie Zeeland

We werken aan wettelijke taken en helpen ook maatschappelijke vraagstukken op te lossen. Onze 650 werknemers staan iedere dag klaar om hieraan bij te dragen. Onze organisatie bestaat uit verschillende afdelingen en uit poules. Voor veel medewerkers betekent dit dat zij werken in opgaven, programma’s en projecten. Deze medewerkers werken flexibel vanuit een poule als ‘thuisbasis’ met een eigen HR-leidinggevende. De inhoudelijke doelen van de flexibele teams passen zich aan op wat de samenleving vraagt. Zo zijn er altijd actuele thema’s die directe aandacht en actie van de Provincie vragen. In dit jaarverslag lees je bij het onderdeel 'cijfers in 2-2021' meer over de samenstelling en ontwikkelingen van ons personeelsbestand. 

Wil je meer weten over onze manier van organiseren? Neem dan ook een kijkje op www.zeeland.nl/over-ons/de-organisatie. 

Onze organisatie heeft verschillende wettelijke taken, waar een groot deel van onze medewerkers zich dagelijks mee bezighoudt. Zo werken we aan de aanleg en onderhoud van provinciale wegen, fietspaden en bruggen. En zorgen we bijvoorbeeld voor behoud van en aanleg van nieuwe natuur. 
Collega Edwin Meerman bedient samen met zijn collega’s vanuit de Nautische Centrale in Vlissingen dag en nacht de bruggen en sluizen. Samen zorgen zij voor een soepele doorgang voor de scheepvaart. De corona-crisis bracht een nieuwe werkplek op de sluis in Veere. Lees hier meer over in dit hoofdstuk.

Naast de wettelijke taken houden we ons bezig met actuele maatschappelijke vraagstukken. Zo werken we aan zaken als hoe kunnen we ons voorbereiden op het veranderende klimaat? Hoe zorgen we er voor dat er minder stikstof terechtkomt in onze natuurgebieden? Hoe kan onze provincie bijdragen aan de energietransitie? Op welke manier kunnen we schone en nieuwe vormen van vervoer inzetten? Daarbij werken we in teams waar onze medewerkers en onze partners in wisselende samenstellingen met elkaar samenwerken. Lees verderop hoe Berbel Lippe zoekt naar vernieuwing in de sector, die door corona zwaar getroffen is. 

Een ander actueel onderwerp in 2021 was de Omgevingsvisie. De visie stelden we samen met inwoners, maatschappelijke organisaties, bedrijfsleven, gemeenten en andere overheden op. In de visie staat voor de langere termijn beschreven hoe we in Zeeland willen omgaan met onze ruimte. Hoe staat Zeeland er in 2050 voor? En wat gaan we doen om in Zeeland prettig te kunnen blijven wonen, werken en recreëren? Lees ook verderop over hoe Opgavemanager Alexandra Scherbeijn hier aan bijdroeg.

De bediening van bruggen en sluizen gebeurt op afstand vanuit de Nautische Centrale Vlissingen. De vaarwegbeheerders stemmen hier het vervoer over de weg en het water zo goed mogelijk op elkaar af. Het is een verantwoordelijke baan. Edwin Meerman werkt al acht jaar bij de Nautische Centrale en is er helemaal op zijn plek. “Ik wilde altijd al werken in de scheepvaart, maar wilde niet lang van huis zijn, omdat ik als hobby postduiven houd. De Nautische Centrale is voor mij daarom een ideale werkplek.”

Vanuit de Nautische Centrale bedient de Provincie de bruggen over het Kanaal door Walcheren en de Zeelandbrug. Dit zijn de bruggen: de Keersluisbrug, de Sloebrug, de draaibrug Souburg, de Schroebrug, de draaibrug Middelburg, de Arneverkeersbrug en de Arnespoorbrug. De Dokbrug in Vlissingen is er deze zomer ook bijgekomen. De sluizen in Veere en Vlissingen en de spuisluis in Middelburg bedienen we ook vanuit de Centrale. 

Een werkdag is nooit hetzelfde voor Edwin. De bruggen moeten op tijd open gaan voor het scheepvaartverkeer. Het wegverkeer waaronder bussen en ambulances moet ook door kunnen rijden. Door file of noodgevallen sluiten de schema’s van weg – en waterverkeer niet altijd op elkaar aan. Het scheepvaart- en wegverkeer neemt in de zomermaanden enorm toe, maar op de Nautische Centrale was er door de coronamaatregelen geen ruimte meer voor een extra werkplek. Daarom heeft de Provincie in april 2021 het bedieningsgebouw op de sluis in Veere weer in gebruik genomen als extra werkplek van waaruit ook de Zeelandbrug wordt bediend. Edwin: “Ik zit daar heerlijk en in mijn eentje bedien ik een deel van de sluizen en bruggen. In de tussentijd kijk ik uit op het Veerse Meer.” 

De collega’s van de Nautische Centrale werken dag en nacht, in het weekend en doordeweeks. Er werken elf medewerkers in ploegendiensten van acht uur. ‘s Nachts werk je alleen, overdag met zijn tweeën. En in de zomermaanden zit daarvan één collega overdag in Veere. “Er is dan zoveel aanbod van scheepvaart en wegverkeer en ook komt er veel informatie via de marifoon.” vertelt Edwin.

Edwin werkt ook vaak ’s nachts. “Het is zwaar voor je bioritme, maar het is heel mooi om ’s nachts uit te kijken over de Westerschelde en dan de schepen naar binnen of buiten te schutten. Vooral de donderdag- en zondagnacht zijn erg druk. Je bent dan heel de nacht bezig met de vissers die terugkomen van een paar dagen vissen op zee.”

Edwin: “De meeste diensten ben ik druk in de weer om alle bruggen en sluizen op de juiste en veilige manier te bedienen. Maar soms ben je echt een ‘sluiswachter’. Als er iets misgaat met het waterpeil of het sluiten of openen van een brug of sluis kunnen er mensen in gevaar komen. Je hebt de verantwoordelijkheid over het voetverkeer dat niet op de brug mag staan als deze opent. Je moet zorgen dat belangrijke busverbindingen en ambulances elk moment van de dag over de bruggen kunnen. Het waterpeil mag niet te laag zijn voor de schepen maar ook niet te hoog zijn voor de inwoners. Al met al is het een geweldige baan en één met een mooi uitzicht op de Westerschelde of het Veerse meer!” 

Edwin: “Een geweldige baan met een mooi uitzicht op de Westerschelde of het Veerse meer!”

Deze zomer kreeg de Provincie Zeeland een brandbrief van een groep Zeeuwse kunstenaars. Door de maatregelen rondom de coronapandemie en eerdere bezuinigingen heeft de sector het moeilijk. De kunstenaars gaven in deze brief uiting aan gebrek aan waardering, vertrouwen, verbinding en ondersteuning vanuit gemeenten en Provincie. Daarbij kwam dat Gedeputeerde Staten de culturele sector in Zeeland willen versterken. Hierbij ligt de focust op de ontwikkeling van hedendaagse kunst (in brede zin) en (nieuwe) kunstenaars. Dat kunst de ruimte krijgt voor verdieping en toepassing. Denk bijvoorbeeld aan praktische toepassingen van kunst en erfgoed in oplossingen om de omgeving aan te passen aan klimaatverandering. En vrij werk om verschillende kanten van maatschappelijke onderwerpen te belichten en daarmee tot nadenken en gesprek aan te zetten.

Als reactie daarop kreeg Berbel Lippe afgelopen najaar de opdracht ‘Chief hups en werkplaatsen’. Dat betekent dat ze werkt aan de ontwikkeling van kunst en cultuur in Zeeland. “Aan de ene kant probeer ik beginnende én gevestigde Zeeuwse kunstenaars te helpen. Aan de andere kant wil ik ook voor uitdaging zorgen en nieuwe kunstenaars in Zeeland verwelkomen. Om zo bij te dragen aan een beter kunstklimaat in de provincie", zegt Berbel. De Provincie Zeeland heeft nu ook een Zeeuwse agenda voor kunst en cultuur. Hierdoor kan Berbel haar werk makkelijker uitvoeren.

Berbel: “De functie is eigenlijk helemaal nieuw. Dat is leuk en echt iets voor mij! Ik kon vanuit de punten die de kunstenaars zelf hebben aangedragen in hun brandbrief aan de slag. Dus voor mij was het duidelijk wat er te doen stond. Ik bemiddel in allerlei zaken en leg bijvoorbeeld verbindingen tussen gemeenten en kunstenaars. Denk hierbij aan werkplaatsen, subsidies, projecten en festivals. Het doel van de Provincie Zeeland is om nieuwe initiatieven te krijgen. Dit zorgt voor dat cultuur in Zeeland meer tot bloei komt.” 

De Provincie Zeeland is een maatschappelijke organisatie en moet dus ook betekenis hebben voor de maatschappij. Als Provincie-ambtenaar gaat Berbel voortdurend in gesprek met verschillende belanghebbenden. “Door mensen uit de culturele sector te spreken krijg je contact en kun je waarde toevoegen,” vertelt Berbel. De Provincie hoopt hierdoor het veld groter en aantrekkelijker te maken en nieuwe kunstenaars aan te trekken. 

Berbel organiseerde ook gespreksavonden over kunst. In een toneelstuk dat in Zeeland speelde vloekten de spelers. Vanuit kerkelijke hoek ontstond de behoefte om daar met elkaar over in gesprek te gaan. Berbel organiseerde een dialoogavond met muziek en een cultuurtheoloog. Aanwezig waren mensen uit de culturele sector en Statenleden. “Het was niet de bedoeling elkaar te overtuigen, maar om open naar elkaar te luisteren. Dat is zeer zeker gelukt die avond!” vertelt Berbel trots. 

Berbel heeft kunst- en cultuurwetenschappen gestudeerd. De afgelopen periode had ze als procesbegeleider van andere provinciale onderwerpen een uitstapje gemaakt.  Daardoor had ze het gevoel dat haar kennis over het culturele veld niet bij was. Daarom bezoekt ze veel kunstplekken, zoals musea en galeries, maar ook theater- en muziekproducties. Om zo meer kennis te krijgen van de kunst in Zeeland en daarbuiten.

“Er is nog nooit iemand van de Provincie op bezoek geweest. ” Dat hoorde Berbel in het begin regelmatig als ze met kunstenaars sprak. En: “Wat fijn dat er vanuit de Provincie ook weer aandacht is voor kunstenaars”. Berbel is door de bezoeken de specifieke uitdagingen van de cultuursector in de regio beter gaan begrijpen en waarderen. Door het persoonlijke contact kreeg ze zicht op wat er allemaal speelde. Dat maakt het er niet per se makkelijker op maar wel waardevoller.

Zo waren de jaren ‘70 en ‘80 glorieuze jaren voor de kunst- en cultuursector in Zeeland. Kunstenaars kregen volop de ruimte om nieuw werk te maken. Dat zorgde voor een boeiend en prikkelend klimaat. De overheid maakte dit mede mogelijk. Kunstenaars en andere mensen tilden kunst in Zeeland naar een hoger – zelfs internationaal - niveau. Berbel heeft de hoop dat de Provincie Zeeland door deze inzet weer boeiende en prikkelende kunst- en cultuuractiviteiten stimuleert. 

Berbel: “Door mensen uit de culturele sector te spreken krijg je contact en kun je waarde toevoegen”

Alexandra Scherbeijn werkte mee aan de omgevingsvisie van de Provincie Zeeland. Hoe wil je dat Zeeland er over vijftig jaar uitziet? Waar is wat gesitueerd? Wat willen we behouden? Wat moet er anders? Dat staat allemaal in de omgevingsvisie van de Provincie Zeeland. 

“De omgevingsvisie is een wettelijk instrument. Het is ook onze horizon voor de komende jaren. Waar werken we aan als Provincie naar 2050 toe? En welke acties en doelen hebben we dan de komende tien jaar, richting 2030? Het is de leidraad van de Provincie. Het is echt onze basis voor de komende jaren”, vertelt Alexandra. 

Alexandra Scherbeijn werkt sinds 1992 bij de Provincie Zeeland. “Ik ben begonnen als geluidsspecialist. In de organisatie heb ik de kans gekregen me te ontwikkelen en steeds nieuwe zaken op te pakken. Ik was bezig met mijn master Human Development waar ik als afstudeeronderwerp de Omgevingswet had. Zo ben ik bij het team betrokken geraakt. Op een gegeven moment ben ik projectleider geworden en later opgavemanager.”

De omgevingsvisie maken we samen. De omgevingsvisie kent vier doelen, 27 bouwstenen en 182 acties. Een van de bouwstenen is bijvoorbeeld de landbouw. De landbouworganisaties en de milieufederatie maken dat samen met iemand van de Provincie. Uiteindelijk hebben twee tegenpolen samen het landbouwbeleid gemaakt”, zegt Alexandra nog steeds verwonderd.

Nooit eerder werd er op deze manier samengewerkt met alle belanghebbenden. Eerdere belangrijke visies kregen de belanghebbenden pas te zien al er iets op papier stond. Nu was er al contact met deze groepen voordat er iets op papier stond. 

Ook de statenleden deden mee. Daarmee werd bij alle betrokkenen duidelijk wat de plannen waren voor de komende jaren. Alle partijen hebben zo kunnen aangeven of het beleid uitvoerbaar is. “Iedereen wil met elkaar een goed stuk maken. Iedereen weet dat je dan een beetje moet meebuigen”, geeft Alexandra aan.

Een co-creatie kost veel tijd. Alexandra: “Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder. Dat is het uitgangspunt, maar het heeft wel lang geduurd.” Het was voor de Provincie Zeeland daarom niet heel erg dat het Rijk de omgevingswet uitstelde. Zo is de omgevingsvisie toch nog op tijd af.

Alexandra vond het niet erg om zo intensief en lang met het opzetten van de omgevingsvisie bezig te zijn. Het team bestond echt uit ontdekkers die het leuk vonden iets nieuws op te zetten. ”Het is echt een proces dat we ontwikkeld hebben terwijl we bezig waren. Van tevoren wist ik niet zeker of mensen met tegengestelde belangen mee wilden denken. Dit heeft mij positief verrast.” Nu moet er nog verordeningen komen. Regels rondom het beleid die je kunt handhaven. 

De twee belangrijke slogans van de omgevingsvisie waren: “Doe mee, denk mee.” “Alleen ga je sneller. Samen kom je verder!” Deze twee slogans hebben gezorgd voor een goed eindresultaat.

Alexandra: "“Doe mee, denk mee, alleen ga je sneller, samen kom je verder!”