Werken bij Provincie Zeeland

Net als 2020 was 2021 een bewogen jaar vanwege corona. Hoe ingrijpend veranderingen van de afgelopen periode ook zijn, toch zijn ze van alledag. En weet onze organisatie daar mee om te gaan. Dat doen we al ruim vierhonderd jaar. Wel veranderde onze functie en rol door de tijd heen. Zo gaven we eerst paspoorten uit en zorgden we voor jeugdzorg en de toezicht op bejaardenhuizen. Taken die nu de gemeenten uitvoeren. In 2021 was het terugdringen van stikstof een actueel onderwerp en het afronden van de omgevingsvisie. Al die jaren was verandering aan de orde van de dag. En elke keer speelden we op deze veranderingen in. 

Werknemers die al langer bij de Provincie werken maakten deze veranderingen door de jaren heen bewust mee. Ze zagen ze terug in hun eigen werk en pasten zich hier op aan. Soms ingrijpend door binnen de organisatie een nieuwe functie op te pakken. Soms binnen hun bestaande takenpakket doordat bijvoorbeeld werk veranderde als gevolg van digitalisering. Lees hoe medewerkers Peter de Kam en Gido de Landmeter de veranderingen in het (druk)werk van de Provincie ervaren. En hoe Monique Caljouw en Marjolein Wijs-Meliefste hun werk zagen veranderen door de jaren heen. 

’s Morgensvroeg legt Monique de kranten op de leestafels en zoekt de sleutels voor de chauffeurs die die dag op pad gaan. Even later komt Marjolijn binnen. Ze helpen de eerste mensen die dan al aan de balie komen voor pasjes, sleutels of reserveringen van zalen. Daarna beginnen ze met de mail- en postafhandeling. Tijdens de dag komen collega’s vragen om verschillende artikelen, van pen tot relatiegeschenk en van auto tot lunch. De dames regelen alles voor hun collega’s! 

De twee hebben zichtbaar plezier in hun werk en spelen goed op elkaar in. Iedereen die iets nodig heeft komt terecht bij het 1Loket. Marjolijn Wijs-Meliefste begon 27 jaar geleden als serveerster in de keuken. Later werd ze bode en werkte ze een tijd bij de receptie. Nu is ze al acht jaar medewerker van het 1-loket. Monique Caljouw werkt bijna 36 jaar bij de Provincie Zeeland. Ze begon ooit bij de Abdijbibliotheek. Toen de Abdijbibliotheek verdween door de digitalisering kwam ze in de postkamer terecht. Ze zit nu al vijf jaar bij het 1-loket. Ze kennen elkaar al lang. Marjolijn: “Toen ik in de keuken begon had je nog geen koffieautomaten. Dan ging ik met een koffiekar langs de afdelingen. Monique zat tussen de boeken en tijdschriften in de Abdijbibliotheek en ze dronk altijd een thee!”

“In de jaren is veel veranderd”, vertelt Marjolijn. “Het gaat allemaal veel sneller, Monique en ik zijn allebei niet meer de jongste. Er zijn nu veel meer collega’s, meer functies en meer onderwerpen binnen deze organisatie.” De organisatie is groter en professioneler geworden. Monique: “Soms mis ik wel eens ‘de ons-kent-ons-sfeer’ in de Abdij en nu weet ik soms niet eens ieders naam of wat een collega nou precies doet. Daar is de organisatie nu simpelweg te groot voor.”

Ondanks de veranderingen werken ze graag met elkaar. “De dag voor de kerstvakantie werken we altijd samen. We sluiten dan het loket van 7.00 uur tot 8.00 uur om samen te ontbijten.” 

Volgens de twee is geen dag hetzelfde. Vragen over vervoer of het bespreken van een ruimte om te vergaderen. Poststukken waar geen contactpersoon bij staat of nieuwe medewerkers die een toegangspas willen. “Er vragen zelfs collega’s of we pepernoten hebben om op tafel te zetten rondom de sinterklaasdagen. We zoeken altijd naar oplossingen. Lukken de pepernoten niet, dan kan het bezoek natuurlijk wel een bolus krijgen. En die bestellen we dan.” 
 
Marjolijn en Monique zijn ervaren Provincie ambtenaren met een veelzijdige functie. De laatste jaren van hun carrière werken ze met veel plezier samen bij het 1-loket!

Monique & Marjolijn: “In de jaren is veel veranderd.”

Afdrukken, inkoop, aanvragen offertes, begeleiden van drukwerk en advertenties. Maar ook het maken van banners en posters, opmaak en vormgeving in huisstijl, brochures en printwerk. Het gebeurt allemaal in de kelders van de Abdij. Peter de Kam en Gido de Landmeter zijn er dagelijks in de weer met allerlei opdrachten van collega’s. 

Dit jaar met de coronamaatregelen vonden Peter en Gido het maar stil op de Abdij. Er kwamen minder opdrachten door de coronacrisis. “We hebben wel ons werk gehad en je kan soms wat meer tijd uittrekken voor een opdracht”, vertelt Gido. Hij is medewerker reproductie en zorgt voor onder andere printwerk. Peter: “De opdrachten komen bij ons binnen. Mijn collega of ik verzorgen de opmaak van bijvoorbeeld rapporten. Daarna schuiven we door naar de collega’s van reproductie.”

De laatste jaren kijken we naar hoe we ons werk zo duurzaam mogelijk kunnen maken. Peter: “We proberen zoveel mogelijk papierverspilling tegen te gaan. Eerder drukten we grote opdrachten bij een drukkerij. Maar het laten drukken is pas interessant bij een grote oplage waardoor je vaak te veel hebt. We vonden dat zonde en doen dit nu zelf. We hebben een printer en daarmee kun je het precieze aantal exemplaren afdrukken. Eerder moesten we het aantal stuks afronden.”

Het pakket dat de mannen moeten uitvoeren lijkt elk jaar groter te worden. Ze zijn niet alleen maar specialist in de opmaak en afdruk van de documenten. Er komen steeds nieuwe programma’s en middelen bij en daar moeten ze ook mee uit de voeten kunnen. Gido: “Zo hebben we nu een grote printer die we digitaal aansturen. En collega’s leveren materiaal verschillend aan. Bijvoorbeeld via de mail, de ander via een USB-stick of met gebruik van verschillende software. Dat zijn allemaal dingen die het soms best ingewikkeld maken. Documenten voor op onze website moeten ook digitaal toegankelijk zijn. De computer kan de documenten dan voorlezen voor iemand die dat zelf niet kan. Dat is allemaal nieuw. Vroeger legde je een velletje onder een printer en maakte je honderd afdrukken. Er waren toen ook typistes die alles uittypten.” Peter: “Het is een uitdaging om bij te blijven. Het is soms lastig nieuwe programma’s en eisen allemaal te begrijpen. Het is daardoor uitdagender, maar ook vermoeiender dan vroeger.”

Peter werkt veertig jaar in het vak en daarvan nu twintig jaar bij de Provincie Zeeland. Gido werkt al 43 jaar bij de Provincie Zeeland. Gido: “We zijn dienstverlenend en dat zijn we altijd geweest. Ik begon hier in de jaren ‘80, toen er nog een drukkerij was. Alles ging op papier. Denk aan verslagen, staatstukken en rapporten. Er ging bijna anderhalve pallet papier per week doorheen. Soms drukten we tot ’s avonds laat door als er belangrijke stukken naar buiten moesten komen. We aten dan in de drukkerij.”

De laatste tien jaar gaat heel veel daarvan digitaal. Al vinden de mannen het de laatste jaren soms best ingewikkeld, toch werken ze nog steeds met veel plezier. Gido: Voor “The Four Freedoms Awards maak ik altijd het printwerk en drukwerk. Er wordt echt naar je werk gekeken. Ik zie dan mijn boekjes in de handen van de gasten op het journaal. Dan zeg ik tegen mijn vrouw: “Kijk, dat heb ik gemaakt!” “En dan ben ik best trots!”

Peter vult aan: “Projecten waar we de vrije hand in krijgen zijn ook erg leuk. Enkele teksten en een paar foto’s en maak daar dan maar wat moois van. Zo hebben we een boekje gemaakt met columns van een collega!”

Gido & Peter: “We zijn dienstverlenend en dat zijn we altijd geweest.”